Even voorstellen: Arjan van Die
Jaren geleden, in de jaren 90, hoorde ik een voetbalmaatje vertellen over de Roparun. Één of andere estafette vanuit Rotterdam naar Parijs met hardlopers, fietsers, busjes, campers, noem maar op. Wat een gedoe dacht ik toen, niet wetende en beseffen dat dit meer was, namelijk zoveel mogelijk geld inzamelen voor een goed doel!
Dat voetbalmaatje verloor ik uit het oog, wel merkte ik dat de Roparun met de loop der jaren populairder werd. Ik had toen niet veel met hardlopen, maar de Roparun werd groter en uiteindelijk ging ik bij de route kijken en zelfs naar de Coolsingel.
Eind 2016 kreeg ik het idee om toch ook te gaan hardlopen en lid te worden van een hardloopvereniging. En dan hoor je de hardloopverhalen, van kleinschalige loopjes tot mooie marathon verhalen ... maar het verhaal dat ieder jaar terugkwam waren de belevenissen van enkele hardloopmaatjes die de Roparun deden. En dat klonk voor mij dan toch net wat mooier dan de marathon, waarvan ik er ondertussen 5 heb volbracht en ondertussen ingeschreven sta voor mijn 6de!
Op een gegeven moment vernam ik dat een Roparun team een loper zocht en heb de stoute (hardloop) schoenen aangetrokken en gevraagd of ik die loper mocht zijn.
Mijn 1ste Roparun, sowieso bijzonder, maar dit was een hele bijzondere. De 30ste? De 1ste Roparun die in Nederland bleef met als start en finish in Landgraaf. De reden? Covid '19! Niet met Pinksteren, maar in oktober, geen 3 dagen, maar 2 dagen, geen ruim 500km, maar "slechts" 300km! Helemaal geen touringcarbussen of campers, nee wij sliepen in tentjes. Alles ging anders dan "normaal". Maar wat vond ik het een belevenis, wat een evenement. Ik had geen vergelijk, ik vond het allang een belevenis.
Een half jaar later, nu wel met Pinksteren, ging ik aan m'n 2de Roparun avontuur beginnen. weer een rondje Nederland. Maar nu wel 3 dagen, wel ruim 500km. Een nieuwe startlocatie, vliegveld Twenthe. Wij deden de route noord Nederland, eerst een stuk geheel nieuwe route om vanaf een bepaald punt de originele route vanuit Duitsland op te pakken. Wat een belevenis weer langs de route, doorkomsten, hele dorpen die uitlopen, of een enkeling die langs de route staat. Dag en nacht!
Helaas viel dit team na deze editie uit elkaar en volgde ik de Roparun via social media e.d. Ik was niet echt op zoek naar een ander team. Totdat er bij je hardloopvereniging een maatje is die door heeft dat je "vrij" bent met Pinksteren, of je niet met hun team mee wilt? Ze hebben lopers te kort. Toen dacht ik: "Het kan niet zo zijn dat een team niet mee kan (doen), omdat ze een loper missen ... en ik zit thuis met Pinksteren".
Editie 2023, weer starten op vliegveld Twenthe. En dit team, Sterk Staaltje, doet route zuid Nederland. Nieuw team betekent nieuwe mensen, andere ideeën, maar 1 ding blijft hetzelfde, het goede doel, waar ieder teamlid zich voor inzet op zijn of haar manier. Wederom een hoop gezelligheid langs en op de route, mensen die (ook 's nachts) langs de route staan, complete dorpsfeesten. En wij maar hardlopen en fietsen met elkaar, maar vergeet de chauffeurs van de busjes niet, de navigators, de catering en als ze er zijn, de masseurs, die gaan ook 3 dagen dag en nacht door. Het enthousiasme wat je onderweg tegenkomt, is niet altijd te omschrijven hoe mooi en ook emotioneel dit kan zijn.
En dan nu zijn we ondertussen alweer bezig met de voorbereidingen voor Roparun 2024. Acties bedenken om geld in te zamelen, wat kan er anders/beter dan de vorige editie? Er zijn nog enkele vacatures in ons team, die moeten nog opgevuld worden, maar daar hebben we alle vertrouwen in.
Editie 2024 wordt wederom route zuid, maar nu wel weer vanuit Frankrijk. Voor mij wordt het de 4de Roparun. Mag ik dan van "geluk" spreken,dat ik straks aan mijn 4de Roparun ga deelnemen en het voor de 4de keer een andere route wordt voor mij?
Tijdens het schrijven van dit stukje voor onze website (ik ben er al enkele dagen mee bezig) ontvang ik berichten van een aangetrouwd nichtje in Canada, het gaat slecht met haar. Ze strijdt al meer dan 3 jaar tegen deze verschrikkelijke ziekte ... een strijd die oneerlijk is en die ze niet kan winnen ... en ook niet zal winnen ... na allerlei behandelingen, chemokuur en opnames in ziekenhuizen heeft ze, op pas 20 jarige leeftijd< deze oneerlijke strijd verloren ;-( . Voor haar kan ik niet meer deelnemen (geen idee of Roparun buiten Nederland doelen ondersteunt), maar helaas zal ze niet de enige zijn die te jong (maar ook oudere) geconfronteerd worden met deze verschrikkelijke ziekte! Ik heb gezien en gelezen dat er tijdens haar behandelperiode veel ondersteuning nodig is voor de familie en naasten (ook in Canada!).
En daarom is er de Roparun! De Roparun steunt vele goede doelen voor de palliatieve zorg van kankerpatiënten, die het leven van zieke mensen draaglijker maken ... hier is geld voor nodig, heel veel geld!
Tijdens de Roparun gaat ieder teamlid 3 dagen achter elkaar door, maar vergeet ook de maanden ervoor niet waar acties gedaan worden! Met als doel de finish op de Coolsingel, maar het gaat om het grote doel: "LEVEN TOEVOEGEN AAN DE DAGEN, WAAR VAAK GEEN DAGEN MEER KUNNEN WORDEN TOEGEVOEGD AAN HET LEVEN."
Oh, en dat hardloopmaatje waar ik het over had. Die gaat voor de 26ste keer mee en samen gaan we voor de 2de keer, hij zit namelijk ook in team Sterk Staaltje. Hoe mooi is dat!!!
Vergeet ons niet te sponsoren, op welke wijze dan ook!
Met sportieve hardloop groet,
Arjan