Roparun 2015: verslag dag 1

De Roparun, een 523 kilometer nonstop estafette. Hardlopen, fietsen, chauffeuren, masseren en cateren van Parijs naar Rotterdam. In de busjes beseffen wij ons ineens waar we aan zijn begonnen. "We zitten nu al 2,5 uur in de bus, en zijn nog niet eens halverwege. We moeten dat hele eind nog terug lopen ook hé!" hoor ik naast me. Gelukkig zit de sfeer er prima in! Onze DJ Marco vermaakt zich uitstekend met de cd's en iPod die ik mee genomen heb in de bus. Menig nummer wordt uit volle borst mee gezongen. Bohemian Rhapsody lijkt wel een soort mengeling tussen Wayne's World en The Muppets. "Toch wel jammer dat er geen camera op het dashboard staat." klinkt het vanaf de achterbank.

In Parijs worden de hotelkamers verdeeld onder de teamleden en gaan we op zoek naar eten. Na een leuke wandeltocht komen we bij een Chinees buffet. En dat mocht goed smaken! Nu blijkt dat een aantal tealeden Parijs nog nooit hebben gezien. "Dan gaan we toch gewoon even kijken bij de Eiffeltoren?!" hoor ik ergens iemand zeggen. We starten pas op zaterdag, dus dat kan makkelijk. Met drie 9 persoonsbusjes Parijs in, dat lijkt best een uitdaging. We draaien de periferique op en het is gezellig druk, niet te veel gekkigheid maar wel opletten geblazen. Ik rijd achter Ruud aan (niet wetende dat hij dit verkeer gewend is), en we proppen de busjes dwars door het drukke verkeer heen, op weg naar de Eiffeltoren. We slaan linksaf, een hele brede straat, 2 richtingen, kasseien, en verschrikkelijk druk. Aan het eind van de weg zien we een bouwwerk staan wat mij maar al te goed voor komt, de Arc de Triomphe. Ik kijk links en rechts, winkels van Armani, Citroën, een macaron bakker, een... "Wacht eens even! Dit is de Champs-Élysées!" De Arc wordt steeds groter en groter, tot we op de wereld beroemde rotonde komen, een gekkenhuis! Iedereen volgt zijn eigen weg als een blind paard. Wie ben ik om daar dan niet aan mee te doen? We moeten de 6e afslag hebben, en zodra ik die zie stuur ik daar recht op af. Het is af en toe maar net mis, maar zonder schade weer verder. Een paar keer de hoek om, en daar is hij dan: de Eiffeltoren. Ik blijf met Ruud en Erik achter bij de busjes, en de rest gaat even een kijkje nemen en foto's maken.

Onderweg naar het hotel nog 1 keer langs de Arc de Triomphe, gewoon omdat het zo leuk is. In het hotel even afspraken maken over de volgende ochtend, en daarna heel snel ons bedje in...